Werknemer fraudeert met thuiswerkuren

Ontslag op staande voet na onderzoek werkgever
De werkgever was als gevolg van klachten een onderzoek gestart naar de urenregistratie van de medewerker. Daarbij is geconstateerd dat hij in 2024 138,5 overuren had geschreven. In 51 van die overuren is in de systemen van de werkgever geen enkele output geregistreerd. De werkgever vermoedt dat ook in de andere 87,5 overuren geen werkzaamheden zijn verricht. Daarnaast heeft de werkgever geconstateerd dat de medewerker regelmatig ’s ochtends inklokte, maar dan niet actief was in de verschillende computersystemen en ook niet bereikbaar was voor collega’s. Ook heeft de werkgever geconstateerd dat de medewerker herhaaldelijk reistijd had geregistreerd als werktijd. Om deze redenen is de administratief medewerker op staande voet ontslagen.

Dringende reden voor ontslag op staande voet?
Gelet op de omvang van de niet correct verantwoorde uren en de aard van de functie kan het uitblijven van output ook volgens de rechter niet volledig worden verklaard door werkzaamheden die niet worden geregistreerd, zoals het lezen van e-mails en het controleren van de agenda.

Juist in een omgeving waar werknemers gedeeltelijk thuis kunnen werken en niet zichtbaar is of iemand wel of niet aan het werk is, moet een werkgever er op kunnen vertrouwen dat werknemers integer met hun urenadministratie omgaan.

Dat geldt des te meer nu de werkgever een helder thuiswerkbeleid heeft waarvan de medewerker op de hoogte was. De medewerker heeft dat vertrouwen geschonden. Het zwaartepunt van de dringende reden ligt in deze zaak met name in het feit dat de medewerker naast zijn reguliere werkuren ook stelselmatig overuren heeft geschreven, waarin hij niet heeft gewerkt. Daaruit spreekt een zekere welbewustheid om zichzelf ten koste van de werkgever te bevoordelen. De werkgever stelt zich terecht op het standpunt dat dit ernstig verwijtbaar is en dat de medewerker daarmee zijn vertrouwen onwaardig is geworden. Van de werkgever kon daarom niet worden gevergd dat hij de arbeidsovereenkomst nog langer in stand zou laten.

Dat de werkgever de medewerker niet op dit gedrag heeft aangesproken, is niet van belang. De medewerker had immers moeten begrijpen dat het onterecht schrijven van overuren onacceptabel is en – net als bijvoorbeeld diefstal – zou kunnen leiden tot ontslag.

Dat de teamleider de overuren heeft goedgekeurd, maakt dit niet anders. Hun onderlinge verhouding maakt het aannemelijk dat de teamleider zich ervan bewust is geweest dat de overuren niet daadwerkelijk zijn gewerkt.

Ook de persoonlijke omstandigheden van de medewerker doen niet af aan dit oordeel. Het is voorstelbaar dat een ontslag op staande voet ingrijpend is voor de medewerker, maar vanwege de mate van verwijtbaarheid van zijn handelen valt dat binnen zijn eigen risicosfeer en niet binnen die van de werkgever. Bovendien heeft de medewerker inmiddels nieuw werk gevonden.

Conclusie rechter
Het ontslag op staande voet is rechtsgeldig gegeven en zal niet worden vernietigd.

Let op: Deze uitspraak maakt duidelijk dat juist in een omgeving met thuiswerkers waarbij niet zichtbaar is of iemand wel of niet aan het werk is, de werkgever er op moet kunnen vertrouwen dat werknemers integer met hun urenadministratie omgaan. Misbruik van dit vertrouwen kan tot ontslag op staande voet leiden.