Meenemen weesfiets reden voor ontslag?

Verweer
De apothekersassistente verweert zich met de stelling dat ze dacht dat het om een weesfiets ging, dat zij de fiets heeft meegenomen om die op te knappen en dat zij veel waarde hecht een hergebruik en een circulaire samenleving.

Overwegingen rechter
Een fiets wegnemen zonder toestemming van de eigenaar is diefstal en dat is een ernstig feit. De apothekersassistente zegt dat het geen diefstal was omdat zij ervan uit mocht gaan dat het om een weesfiets ging: het slot was geforceerd, het zadel wiebelde, de standaard zat los en de fiets zag er slecht en niet onderhouden uit. Op de foto’s van de bewuste fiets die in het dossier zitten is echter geen slecht onderhouden fiets te zien. Dat de fiets enige onderdelen had die niet of minder goed functioneerden, maakt een fiets nog niet tot een weesfiets. De apothekersassistente heeft bovendien geen enkele moeite gedaan om na te gaan of het echt om een weesfiets ging. Zij heeft geen briefje op de fiets gedaan en gewacht of hij er na enkele weken nog stond. Zij heeft niet aan de beveiliging van het ziekenhuis gevraagd of die wist of de fiets er al langer stond en of zij de fiets zou mogen meenemen. Zij kan dus in redelijkheid niet de overtuiging hebben gehad dat het om een weesfiets ging.

Het feit dat de apothekersassistente al 21 jaar een onkreukbare staat van dienst had, maakt de ernst van het feit niet minder.

De diefstal was bovendien nauw verbonden met haar werk. De fiets is door haar immers weggenomen uit de fietsenstalling van het ziekenhuis, was van een bezoeker van het ziekenhuis en het ziekenhuis is daar door de bezoeker op aangesproken.

Gelet op de ernst van het feit in combinatie met het feit dat de apothekersassistente veel te makkelijk dacht over het aanmerken van de fiets als een weesfiets zonder daarbij kritisch naar zichzelf te kijken, is begrijpelijk dat het ziekenhuis tot de conclusie is gekomen dat het haar niet meer kon vertrouwen. Daarom kan niet van het ziekenhuis verlangd worden dat het een minder strenge maatregel dan ontslag op staande voet neemt. Daarmee komt het geschonden vertrouwen immers niet terug.

Ook het feit dat de apothekersassistente, nadat zij met het feit werd geconfronteerd, heeft gezegd dat zij haar excuus aan de bezoeker wilde aanbieden en zijn schade wilde vergoeden, neemt de vertrouwensbreuk niet weg.

De apothekersassistente heeft nog aangevoerd dat het ziekenhuis had moeten begrijpen dat het ging om een impulsieve ondoordachte daad, zonder kwade bedoelingen. Ze heeft echter volgens de rechter niet impulsief gehandeld. Zij is eerst naar huis gegaan en heeft er bewust voor gekozen lopend terug te gaan naar het ziekenhuis om met de bewuste fiets weer naar haar huis te kunnen gaan.

Veel oud collega’s hebben schriftelijke verklaringen afgelegd waarin zij vertellen dat zij haar kennen als iemand met het hart op de goede plaats, die graag afgedankte spullen een nieuw leven geeft en die de fiets nooit zou hebben meegenomen als zij had geweten dat de fiets nog van iemand was. Uit wat hiervoor is overwogen volgt al dat de rechter van oordeel is dat ze niet had mogen aannemen dat het een weesfiets was. Verder heeft het ziekenhuis er terecht op gewezen dat het – achteraf – de intenties van de apothekersassistente bij het wegnemen van de fiets niet objectief kon vaststellen en dus ook niet kan laten meewegen bij haar afweging wel of niet tot ontslag over te gaan.

Oordeel rechter
De gevolgen van het ontslag zijn ernstig. De apothekersassistente staat nu te boek als iemand die is ontslagen wegens diefstal en zij heeft enige maanden geen inkomen gehad. Deze gevolgen waren voorzienbaar ten tijde van het ontslag. Een afweging van deze gevolgen hoefde echter niet tot een andere beslissing van het ziekenhuis te leiden, gezien de ernst van de vertrouwensbreuk.

Het ontslag op staande voet blijft staan. De apothekersassistentie krijgt ook geen transitievergoeding

Let op: Meenemen van goederen die weinig waarde lijken te hebben, om ze op te knappen en een nieuw leven te geven, is nog steeds diefstal. Bovendien kan de werkgever deze op zichzelf goede intenties niet objectief vaststellen. Het feit is voldoende ernstig voor ontslag op staande voet.